سارکوپنی: کاهش توده عضلانی، علت اصلی زمین خوردن در سالمندان

سارکوپنی : کاهش توده عضلانی، علت اصلی زمین خوردن در سالمندان است . عدم تعادل در سالمندان یکی از موضوعات جدی و تهدید کننده زندگی سالمندان می باشد . طبق آمار منتشر شده یک سوم افراد بالای 55 سال مقیم جامعه در طی یک سال زمین افتادن را تجربه کرده اند عوامل مختلفی در زمین خوردن سالمندان دخیل هستند از جمله  سرگیجه ، ضعف سیستم تعادل ، افت ناگهانی قند خون ، مشکلات و بیماری ها و سارکوپنی .

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد علت های زمین خوردن سالمندان مقاله با عنوان زمین خوردن در سالمندان در همین سایت را مطالعه کنید .خطر زمین خوردن را در سالمندان به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهند. با برنامه‌ریزی جهت کنترل این عوامل می‌توان میزان زمین‌خوردن کهنسالان و عوارض و مشکلات بعد از آن را کاهش داد.

یکی از دلایل زمین خوردن در سالمندان سارکوپنی یا کاهش توده عضلات در سالمندان  است که در این مقاله از مرکز سرگیجه آوای امید به آن خواهیم پرداخت. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سایر دلایل ایجاد سرگیجه و عدم تعادل مقاله در همین سایت با عنوان علت سرگیجه را مطالعه کنید.

سارکوپنی کاهش تدریجی توده عضلانی و قدرت مرتبط با افزایش سن است. علامت اصلی این بیماری ضعف عضلانی است. سارکوپنی نوعی آتروفی عضلانی است که در درجه اول در اثر روند طبیعی پیری ایجاد می شود. دانشمندان بر این باورند که عدم تحرک بدنی و رژیم غذایی ناسالم می تواند به این بیماری کمک کند.

سارکوپنی چیست؟

در تعریف پزشکی سارکوپنی از دست دادن تدریجی توده عضلانی، قدرت و عملکرد است. این عارضه معمولاً بر جمعیت مسن تأثیر می گذارد و تصور می شود که به دلیل افزایش سن رخ می دهد. سارکوپنیا با کاهش توانایی شما در انجام کارهای روزانه می تواند کیفیت زندگی شما را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. این می تواند منجر به از دست دادن استقلال شما و نیاز به مراقبت طولانی مدت شود.

سارکوپنی بر سیستم اسکلتی عضلانی شما تأثیر می گذارد و عامل اصلی افزایش شکنندگی، سقوط و شکستگی است. این شرایط می تواند منجر به بستری شدن در بیمارستان و جراحی شود که خطر عوارض از جمله مرگ را افزایش می دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد روش های پیشگیری از زمین خوردن مقاله ای در همین سایت با عنوان راهنمای پیشگیری از زمین خوردن را مطالعه کنید.

سارکوپنی همچنین می‌تواند افراد با شاخص توده بدنی بالا (BMI) را در شرایطی به نام چاقی سارکوپنیک تحت تاثیر قرار دهد. افراد مبتلا به چاقی و سارکوپنی نسبت به چاقی یا سارکوپنی به تنهایی در معرض خطر بیشتری برای عوارض هستند.

سارکوپنی چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

سارکوپنی بیشتر افراد 60 ساله و بالاتر را مبتلا می کند. نرخ ها با افزایش سن افزایش می یابد. این بیماری هر دو جنس را به یک اندازه درگیر می کند. مطالعات در مورد قومیت های آسیب دیده متناقض است. میزان این بیماری در افراد مبتلا به بیماری مزمن افزایش می یابد

سارکوپنی چقدر شایع است؟

مطالعات متناقض هستند و بسیاری از افراد تشخیص یا درمان سارکوپنی را دریافت نمی کنند. اما میزان این بیماری در افراد 60 ساله و بالاتر از 5 تا 13 درصد متغیر است. برآوردها در افراد 80 ساله و بالاتر به 11 تا 50 درصد افزایش می یابد.

چگونه سارکوپنی بر بدن من تأثیر می گذارد؟

کاهش تعداد و اندازه فیبرهای عضلانی شما باعث نازک شدن عضلات شما می شود (آتروفی عضلانی).با افزایش سن، بدن شما دچار تغییرات خاصی می شود که عامل اصلی ایجاد سارکوپنی است. به عنوان مثال، بدن شما همان مقدار پروتئینی که ماهیچه های شما برای رشد نیاز دارند تولید نمی کند. وقتی این اتفاق می افتد، سلول های ماهیچه ای شما کوچکتر می شوند.

علاوه بر این، با افزایش سن، تغییرات در برخی هورمون ها – مانند تستوسترون و فاکتور رشد شبه انسولین (IGF-1) – بر فیبرهای عضلانی شما تأثیر می گذارد. این می تواند منجر به سارکوپنی شود.

علائم و علل سارکوپنی

به نظر می رسد که سارکوپنی به دلیل افزایش سن رخ می دهد، اما عدم فعالیت بدنی، چاقی و بیماری های مزمن نیز می تواند باعث این بیماری شود.
بسیاری از عوامل، از جمله افزایش سن، می توانند منجر به سارکوپنی شوند، اما اقداماتی وجود دارد که می توانید برای کاهش سرعت بیماری انجام دهید.

علائم سارکوپنی چیست؟

شایع ترین علامت سارکوپنی ضعف عضلانی است. علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• از دست دادن استقامت.
• مشکل در انجام فعالیت های روزانه.
• آهسته راه رفتن.
• مشکل بالا رفتن از پله.
•  عدم تعادل  و سقوط.
• کاهش حجم عضلات.

چه چیزی باعث سارکوپنی می شود؟

شایع ترین علت سارکوپنی روند طبیعی پیری است. شما به تدریج در دهه 30 یا 40 زندگی خود شروع به از دست دادن توده عضلانی و قدرت می کنید. این روند بین 65 تا 80 سالگی شروع می شود. نرخ ها متفاوت است، اما ممکن است هر دهه 8 درصد از توده عضلانی خود را از دست بدهید. همه افراد با گذشت زمان توده عضلانی خود را از دست می دهند، اما افراد مبتلا به سارکوپنی آن را سریعتر از دست می دهند.

اگرچه پیری عامل غالب است، اما محققان سایر عوامل خطر احتمالی سارکوپنی را کشف کرده‌اند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• عدم تحرک بدنی.
• چاقی.
• بیماری های مزمن مانند بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)، بیماری کلیوی، دیابت، سرطان و HIV.
• روماتیسم مفصلی.
• مقاومت به انسولین.
• کاهش سطح هورمون.
• سوء تغذیه یا دریافت ناکافی پروتئین.
• کاهش توانایی شما برای تبدیل پروتئین به انرژی.
• تعداد سلول‌های عصبی که پیام‌هایی را از مغز به ماهیچه‌هایتان می‌فرستند و به آنها می‌گویند حرکت کنند، کاهش دهید.

تشخیص و آزمایشات

سارکوپنی چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک  شما ممکن است پس از انجام یک معاینه فیزیکی و پرسیدن علائم شما، سارکوپنی را تشخیص دهد. می توانید پرسشنامه ای را بر اساس علائمی که خودتان گزارش کرده اید به نام SARC-F تکمیل کنید. SARC-F مخفف:

S –  قدرت. (strength)
A – کمک در راه رفتن.( Assistance with walking)
ر – بلند شدن از روی صندلی (Rising from a chair)
ج – بالا رفتن از پله ها (Climbing stairs)
F – سقوط.(Falls)

چه آزمایشاتی برای تشخیص سارکوپنی انجام می شود؟

هیچ آزمایشی وجود ندارد که بتواند سارکوپنی که یکی از علت های زمین خوردن در سالمندان است را تشخیص دهد. پزشک شما ممکن است چندین آزمایش را برای تشخیص و سپس تعیین شدت سارکوپنی توصیه کند.

تست های قدرت عضلانی
تست قدرت دست: قدرت گرفتن دست با قدرت سایر عضلات بدن شما مشابه است. متخصص از این روش برای شناسایی کاهش در قدرت کلی عضلانی استفاده می کند.
تست  صندلی: پزشک  از تست پایه صندلی برای اندازه گیری قدرت عضلات پای شما، به خصوص عضلات چهارسر ران شما استفاده می کند. تست صندلی تعداد دفعاتی را که می توانید بدون استفاده از بازوهای خود از روی صندلی بایستید و بنشینید در 30 ثانیه اندازه گیری می کند.

تست سرعت راه رفتن: تست سرعت پیاده روی (راه رفتن) مدت زمانی را که طول می کشد تا 4 متر (حدود 13 فوت) با سرعت پیاده روی معمول خود طی کنید را اندازه گیری می کند.
باتری عملکرد فیزیکی کوتاه (SPPB): با تست SPPB، سه کار زمان‌بندی شده انجام می‌دهید: تست ایستادن روی صندلی، تست تعادل ایستاده و تست سرعت راه رفتن.
تست زمان بندی شده و رفتن (TUG): تست TUG مدت زمانی را که طول می کشد تا شما از روی صندلی بلند شوید، 3 متر (حدود 10 فوت) از صندلی فاصله بگیرید، 3 متر راه بروید تا به صندلی برگردید و به پشت بنشینید اندازه گیری می کند. پایین روی صندلی

تست های تصویربرداری برای اندازه گیری توده عضلانی

جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه (DEXA یا DXA): این نوع تست تصویربرداری از اشعه ایکس کم انرژی برای اندازه گیری توده عضلانی، توده چربی و تراکم استخوان استفاده می کند.
تجزیه و تحلیل امپدانس بیوالکتریکی (BIA): تست BIA نسبت به DEXA ارزانتر و گسترده تر است. چربی بدن شما را نسبت به توده لاغر بدن شما اندازه گیری می کند.

مدیریت و درمان سارکوپنی

سارکوپنی چگونه درمان می شود؟
درمان سارکوپنی معمولاً شامل تغییر سبک زندگی است. این تغییرات در رفتارهای سبک زندگی شما می تواند سارکوپنی را درمان کرده و به معکوس آن کمک کند.

فعالیت بدنی: ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است تمرینات قدرتی مبتنی بر مقاومت پیشرونده را توصیه کند. این نوع ورزش می تواند به بهبود قدرت شما کمک کند و از دست دادن عضلات شما را معکوس کند.
رژیم غذایی سالم: هنگامی که با ورزش منظم همراه باشد، خوردن یک رژیم غذایی سالم نیز می تواند به معکوس کردن اثرات سارکوپنی کمک کند. به ویژه مهم است که پروتئین دریافتی خود را از طریق غذا یا مکمل ها افزایش دهید.

چه داروهایی برای درمان سارکوپنی استفاده می شود؟

محققان در حال بررسی امکان استفاده از مکمل های هورمونی برای افزایش حجم عضلانی هستند. اما در حال حاضر هیچ داروی مورد تایید FDA برای درمان سارکوپنی وجود ندارد.

پیشگیری از سارکوپنی

چگونه می توانم از سارکوپنی جلوگیری کنم؟
ممکن است نتوانید به طور کامل از سارکوپنی جلوگیری کنید زیرا این وضعیت به عنوان بخشی از روند طبیعی پیری رخ می دهد. اما می توانید اقداماتی را برای کاهش سرعت پیشرفت بیماری انجام دهید. این شامل:

انتخاب های غذایی سالم داشته باشید: یک رژیم غذایی سالم شامل پروتئین های با کیفیت بالا را حفظ کنید. در هر وعده غذایی 20 تا 35 گرم پروتئین مصرف کنید.
ورزش: یک سبک زندگی فعال بدنی داشته باشید که شامل تمریناتی مانند تمرینات مقاومتی است.
تمرینات فیزیکی معمول: به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید و آنها را در مورد هر گونه تغییر در سلامت خود مطلع کنید.

اگر سارکوپنی داشته باشم چه انتظاری می توانم داشته باشم؟

چشم انداز سارکوپنی در درجه اول به سن شما بستگی دارد. با افزایش سن، میزان این بیماری افزایش می یابد. علاوه بر این، چشم انداز این بیماری بسته به سلامت و سبک زندگی شما متفاوت است.

این بیماری می تواند کیفیت زندگی شما را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. شما ممکن است بتوانید اثرات این بیماری را با تغییر سبک زندگی معکوس کنید. اگر تغییرات توصیه شده را انجام ندهید، بیماری به تضعیف عضلات شما ادامه خواهد داد. با گذشت زمان، ممکن است برای زندگی کردن به مراقبت تمام وقت نیاز داشته باشید.

آیا سارکوپنی یک بیماری است؟

در سال 2016، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) با ایجاد کد طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری (ICD) 10 برای این بیماری، سارکوپنی را یک بیماری خاص اعلام کرد. این نامگذاری سارکوپنی را به یک بیماری قابل گزارش توسط ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی تبدیل کرد. بنابراین تشخیص و درمان بیماری را افزایش داد. این برچسب به تشخیص سارکوپنیا از بیماری‌های مشابه کمک می‌کند و به محققان اجازه می‌دهد تا شروع به جمع‌آوری داده‌های ارزشمند در مورد این بیماری کنند.

تفاوت بین سارکوپنی و آتروفی عضلانی چیست؟

سارکوپنی نوعی آتروفی عضلانی است که به طور خاص افراد را با افزایش سن تحت تاثیر قرار می دهد. آتروفی عضلانی از بین رفتن بافت عضلانی است. این دو حالت دارای ویژگی های مشترک از دست دادن عضله هستند، اما فرآیندهای پشت سر آنها متفاوت است. کاهش اندازه و تعداد فیبرهای عضلانی شما باعث سارکوپنی می شود. با آتروفی عضلانی، اندازه فیبرها کاهش می یابد، اما مقدار فیبرها ثابت می ماند.

خلاصه مقاله

همه افراد با افزایش سن مقداری کاهش عضلات را تجربه می کنند. اما با سارکوپنی، این از دست دادن عضله سریعتر اتفاق می افتد. سارکوپنی یا ضعف عضلات یکی از علت های زمین خوردن بی اختیار است که می تواند عوارض بسیار جدی ای به همراه داشته باشد.سارکوپنی  خبر خوب این است که راه هایی برای درمان و حتی معکوس کردن اثرات این بیماری وجود دارد. اگر ضعف عضلانی، از دست دادن استقامت یا سایر علائم سارکوپنی را تجربه کرده اید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید. آنها می توانند این بیماری را تشخیص دهند و یک برنامه درمانی برای شما ایجاد کنند تا ریزش عضلانی را بازگردانید و وضعیت شما را بهبود بخشد.